رسانه ها
یادداشت معاون رییس جمهور در پی پانزدهمین سفر کاروان تدبیر و امید به استان گیلان
- توضیحات
- منتشر شده در یکشنبه, 30 فروردين 1394 15:02
- بازدید: 3257
در طول سفر پیگیر اخبار، از جمله خبر متأثرکننده درگذشت سمیه در اثر عارضه‌های ناشی از جنایت اسیدپاشی و تنها و بی‌پناه ماندن رعنای عزیز بودم و فکر آینده و درمان رعنا لحظه‌ای رهایم نکرد و در پرواز هم مذاکراتی با همکاران دولت داشتم.
با نام و یاد خدا
سلام دوستان
استان سرسبز گیلان مقصد پانزدهمین سفر کاروان تدبیر و امید بود.
در این سفر یک و نیم روزه که با استقبال پرشور و با شکوه مردم مواجه شد علاوه بر شرکت در مراسم سخنرانی عمومی رییس‌جمهور، همایش علما و ایثارگران و برگزیدگان و شورای اداری استان، در جلسه کارگروه تخصصی زنان و خانواده استان هم شرکت کردم. بازدید از موزه میراث روستایی گیلان و نشست با فعالین سیاسی و فرهنگیان استان از برنامه‌های دیگر سفر بود.
۱۸طرح و پروژه از مصوبات سفر بود که قرار است استان زرخیز و مستعد گیلان را به سمت توسعه متوازن و پایدار سوق دهد. قبل از سفر قابل تصور نبود زنان و مردان سختکوش این قطعه‌ای از بهشت با حجم وسیع مشکلات دست در گریبان باشند و رتبه دوم بیکاری و رتبه پنجم فقر و نداری و رتبه اول سرطان گوارش و... در کشور به این استان اختصاص داشته باشد. به‌قول یکی از جوانانی که به نمایندگی از قهرمانان ورزشی در حضور رییس‌جمهور صحبت می‌کرد، سرزمین رنج و برنج که واردات برنج هم دمار از روزگارشان درآورده است.
در این سرزمین زنان روستایی نقش غیر قابل انکاری در کشاورزی استان دارند و حاصل رنج آنان نه دسترنج بلکه درد رماتیسمی است که تمام وجودشان را در می‌نوردد و آنها را روانه و آواره مطب‌های تهران می‌کند.
با چند نفر از زنان روستایی که در موزه میراث روستایی حضور داشتند صحبت می‌کردم نگرانی از آینده و عدم برخورداری از بیمه و تأمین اجتماعی مطالبه مشترکشان بود.
به رغم نقش و تأثیر زنان توانمند و فعال گیلانی در توسعه و پیشرفت استان نکته‌ای که در جلسه شورای اداری استان جلب توجه می‌کرد، عدم حضور زنان در جمع مدیران استان بود. در آن جلسه یکدست مردانه که متشکل ازمدیران، نمایندگان مجلس، فرمانداران، بخشداران و... استان است مشابه اکثر شوراهای اداری استان‌ها، زنان غایبان بزرگ بودند.
در طول سفر پیگیر اخبار، از جمله خبر متأثرکننده درگذشت سمیه در اثر عارضه‌های ناشی از جنایت اسیدپاشی و تنها و بی‌پناه ماندن رعنای عزیز بودم و فکر آینده و درمان رعنا لحظه‌ای رهایم نکرد و در پرواز هم مذاکراتی با همکاران دولت داشتم.
